سختی قرمز که در انگلیسی با نام Red Hardness یا Hot Hardness (سختی گرم) شناخته می‌شود، اشاره به آن درجه از سختی فولاد دارد که حتی در دماهای بالا نیز حفظ می‌شود و این یکی از مشخصه‌های فولاد ابزار به شمار می‌رود. به طور کلی با افزایش دمای فولاد، سختی کاهش می‌یابد. اما در برخی فولادها از جمله فولاد ابزار تندبر، حتی با رسیدن دمای فولاد به دمای سرخ شدن، سختی حفظ می‌شود به طوری که می‌توان از فولاد مورد نظر برای برش محصولات فلزی در دمای نزدیک به سرخی نیز استفاده کرد. سختی قرمز با آلیاژسازی فولادهای پرکربن با تنگستن، مولیبدن، وانادیوم، کروم و همچنین سخت‌کاری در دمای بالا حاصل می‌شود. در نتیجه، سختی قرمز، حداکثر دمایی است که فولاد در آن سختی از پیش تعیین شده را حفظ می‌کند. به طور مثال، فولاد تندبر، سختی حداکثر 60 راکول C را حتی در دماهای ℃ 620-650 حفظ می‌کند.

سختی قرمز در فولاد

در علم مواد، سختی، توانایی مقاومت ماده در برابر فرورفتگی سطح (تغییر شکل پلاستیک موضعی) و خراش تعریف می‌شود. احتمالا سختی، ضعیف‌ترین ویژگی ماده است زیرا مقاومت در برابر خراشیدگی، مقاومت در برابر سایش، مقاومت در برابر فرورفتگی یا حتی مقاومت در برابر شکل‌دهی یا تغییر شکل پلاستیک موضعی را نشان می‌دهد اما از دید مهندسی، سختی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است چراکه عمدتا با افزایش سختی، مقاومت در برابر سایش توسط اصطکاک یا فرسایش توسط بخار، روغن و آب افزایش می‌یابد.

دسته از فولادها که سختی قرمز بالایی دارند فولاد های تندبر و فولادهای ابزار گرمکار هستند. از لینک زیر می‌توانید در رابطه با این فولادها اطلاعات بیشتری کسب نمایید.

فولاد تندبر

فولاد 1.2344