سختکاری سطحی القایی بسیار متنوع است و می‌تواند سختی یکنواخت و تکرار شونده ایجاد نماید. از سختکاری القایی می‌توان برای مواردی که در ادامه ذکر می‌شود استفاده نمود:
- تمام نقاط سطح قطعه
- نقاط مشخصی از سطح قطعه
- سختکاری کل قطعه
- تمپر قطعات پس از سختکاری
در طی فرآیند سختکاری سطحی القایی سطح قطعه توسط یک کویل مسی حرارت داده می‌شود. دمای سطح قطعه، توسط جریان عبوری از کویل قابل کنترل است. پس از آنکه دمای قطعه به دمای تشکیل فاز آستنیت رسید، فولاد کوئنچ می‌شود که این کوئنچ منجر به تشکیل فاز سخت مارتنزیت در فولاد می‌گردد. عمق حرارتی که به وسیله القا در قطعه ایجاد می‌گردد تابع فرکانس جریان مورد استفاده است، به این ترتیب که فرکانس بالاتر، لایه نازکتری از سطح را سخت می‌‌کند. در نتیجه باید گفت عمق بیشتر سختی با استفاده از فرکانس‌های پایین تر ایجاد می‌شود.
به دلیل زمان کوتاه عملیات آستنیته کردن و نیز ایجاد حرارت موضعی بر قطعه و سرعت بالای اجرای کوئنچ، رشد دانه و دکربورگی سطح بسیار ناچیز است، اما باید توجه داشت که کاربیدها در همان زمان کوتاه حل خواهند شد. عمق نفوذ درعملیات حرارتی سختکاری سطحی القایی به مراتب بیشتر از سختکاری سطحی سمانتاسیون و نیتراسیون است و مقدار آن می‌تواند بین ۵ تا ۱۰ میلیمتر باشد. همچنین قابل ذکر است با این روش به راحتی می‌توان به سختی ۶۰ راکول سی در برخی از فولادها رسید. فولادهای MO40، VCN، Ck45 و CK60 از جمله مرسوم‌ترین فولادهایی است که سخت کاری القایی بر روی آن‌ها انجام می‌گردد.
چنانچه علاقمندید در رابطه با سایر عملیات‌های حرارتی سختکاری سطحی اطلاعات بیشتری کسب کنید، می‌توانید مقاله سختکاری سطحی را مطالعه نمایید.
