هدف از بریزینگ تحت خلا که یکی از انواع روش‌های عملیات بریزینگ می‌باشد، اتصال دو فولاد به‌یکدیگر در نتیجه‌ی موئینگی با یک فیلر متال که از جنس آلیاژ غیر آهنی است و نقطه ذوب و جوش کمتر از دو فلز پایه دارد، می‌باشد. فلز پرکننده در جریان افزایش دمای کوره، ذوب شده و در نتیجه‌ی مویینگی بین دو فولاد پایه، جریان می‌یابد و دو فولاد را به یکدیگر متصل می‌کند.
هر چه میزان زبری سطح دو فلز بیشتر باشد، قدرت مویینگی فلز جاری بیشتر خواهد شد. فیلر متال‌ها معمولا ترکیبی از مس، قلع و سرب و آلیاژهای پایه نیکل هستند که بسته به نوع آن، دمای عملیات حرارتی بریزینگ تحت خلأ یا سایر روش‌ها، انتخاب می‌شود.
بریزینگ با خلا
آلیاژ پرکننده یا فیلر متال علاوه بر قابلیت تر‌کنندگی و سیالیت کافی باید بتواند پاسخگوی الزامات مورد نیاز از جمله استحکام و ریزساختار برای قطعه در شرایط کاری باشد. دمای انتخابی باید ذوب و سیالیت کافی فیلر متال مورد استفاده در بریزینگ با خلا را فراهم سازد. برای مثال مس در دمای حدود ℃ ۱۰۸۳ ذوب می‌گردد و به منظور امکان سیالیت و جاری سازی آن عموما از دمای ۱۱۵۰℃ استفاده می‌شود.
عملیات بریزینگ تحت خلا در عملیات حرارتی مبتکران
مهمترین دلیل استفاده از اتمسفر خلأ برای انجام فرآیند عملیات حرارتی بریزینگ این است که در شرایط بریزینگ، فلز فیلر در فاز مذاب بوده و به شدت مستعد اکسیداسیون است، علاوه بر آن اتمسفر خلا باعث افزایش خاصیت موئینگی و بهبود خواص قطعه بریزشده است. علاوه بر آن کوره‌های خلا امکان کنترل دقیق فرایند و ایجاد ضریب اطمینان بالا در دقت دمایی و زمانی به عنوان متغیرهای مهم و اصلی فرایند بریزینگ را دارند. از دیگر فواید بریزینگ تحت خلأ، می‌توان به انتقال انرژی بیشتر به واحد سطح و امکان توزیع همگن حرارت به کل سطح و همچنین حذف ریسک عدم کنترل دما که در صورت عدم کنترل می‌تواند سبب بیش گرمایش و یا عدم ایجاد حرارت کافی باشد اشاره نمود.
